بررسی نقش کانتریلهای پایدار در گرمایش جهانی و بارشهای منطقه ای

در دهه های اخیر تغییرات اقلیمی به عنوان یکی از چالشهای اساسی بشر شناخته شده است و سهم فعالیتهای انسانی در این تغییرات مورد توجه جدی قرار گرفته است. حمل و نقل هوایی به عنوان یکی از عوامل تاثیرگذار بر اقلیم علاوه بر انتشار گازهای گلخانه ای با ایجاد پدیده ای به نام کانتریل (Contrail) نیز بر تعادل انرژی زمین اثر می گذارد. کانتریلهای پایدار که به دنبال عبور هواپیماها در لایه های بالایی جو شکل می گیرند، به عنوان یکی از عوامل انسانی تاثیرگذار بر اقلیم جهانی شناخته می شوند. این نوع کانتریلها میتوانند با ایجاد ابرهای سیروس مصنوعی مانند یک پتو غول پیکر عمل کرده تا ضمن به دام انداختن گرمایش زمین تعادل تابشی زمین را مختل کرده و منجر به افزایش گرمایش سطحی شوند. هدف این مطالعه بررسی تاثیر کانتریلهای پایدار بر گرمایش جهانی و تغییرات بارشهای منطقه ای است. در این پژوهش از داده های ماهواره ای MODIS و مدلهای باز تحلیل ERAS برای شناسایی مناطق با تراکم بالای کانتریل استفاده شد و ارتباط آنها با تغییرات دما و بارش در بازه زمانی ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۰ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در مناطق با تراکم بالای کانتریلهای پایدار افزایش میانگین دمای سطحی تا ۰.۶ درجه سانتی گراد و کاهش بارش فصلی تا ۱۲ مشاهده شده است. این یافته ها بر اهمیت در نظر گرفتن اثرات اقلیمی کانتریلها در مدل سازیهای اقلیمی و سیاست گذاری های مربوط به حمل و نقل هوایی تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

کانتریل ، پایدار ، گرمایش جهانی ، ابر سیروس ، داده های ماهواره ای ، تغییرات اقلیمی