حق بر معنویت در اسلام و مقایسه آن با اعلامیه جهانی حقوق بشر

در نظام های حقوق بشری، معاصر مفاهیمی همچون آزادی دین و عقیده مورد تاکید قرار گرفته اند اما مفهوم 'حق بر معنویت' به عنوان یک حق بشری مستقل کمتر مورد توجه قرار گرفته است. این مقاله تلاش دارد تا این حق را در چارچوب آموزه های اسلامی بررسی کرده و آن را با مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر مقایسه نماید. در اسلام، معنویت یکی از ابعاد اساسی وجود انسان تلقی می شود که نه تنها در زندگی فردی بلکه در ساختارهای اجتماعی نیز نقش دارد. در قرآن کریم و سنت نبوی، کرامت انسانی و حق رشد روحی به عنوان حقوقی بنیادین معرفی شده اند. در مقابل اسناد بین المللی حقوق بشر، بیشتر بر آزادی انتخاب دین و عقیده تاکید دارند و به لزوم ایجاد بسترهای رشد معنوی انسان توجه چندانی نشان نداده اند. این مقاله، با استفاده از روش تحلیلی تطبیقی نشان می دهد که حق بر معنویت می تواند به عنوان یک حق بشری مستقل مطرح شده و در نظام های بین المللی مورد توجه قرار گیرد. در نهایت پیشنهاداتی برای گسترش این مفهوم در چارچوب حقوق بین المللی ارائه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

حقوق بشر ، حق بر معنویت ، اسلام ، اعلامیه جهانی حقوق بشر ، آزادی دین و عقیده