مهدی صهبا - دانشجوی کارشناسی ارشدمدیریت درسوانح طبیعی دانشگاه تهران
اسماعیل صالحی - دانشیاردانشگاه تهران
بابک امیدوار - دانشیاردانشگاه تهران
مهدی نوجوان - دانشجوی دکتری برنامه ریزی محیط زیست دانشگاه تهران

فلات ایران از نظر تکتونیکی، یکی از فعالترین مناطق جهان محسوب می­گردد و با توجه به آسیب­پذیری اکثر ساختمان­های موجود کشور در برابر زلزله­، امروزه یکی از رویکردهای مورد توجه در برخورد با این پدیده مخرب، پرداختن به مسئله ایمن سازی ساختمان­ها و انجام اقدامات پیشگیرانه به منظور کاهش آسیب های ناشی از زلزله می­باشد، لذا از این رو تحقیقات در زمینه­ی کاهش خطر زلزله در سازه­های مختلف، به عنوان یکی از موضوعات مورد توجه بوده که در سال­های اخیر پیشرفت­های چشمگیری داشته است. با این وجود، ملاحظات غیر سازه­ای در مقایسه با اجزای سازه­ای، کمتر مورد توجه قرار گرفته اند. در نتیجه ساختمان­هایی که از نظر سازه­ای تحت تکان­های شدید زمین آسیبی نمی­بینند، ممکن است به دلیل خسارتی که به اجزای غیر سازه­ای موجود در آنها وارد می­آید، در سطح غیر قابل سرویس دهی قرار گیرند. از این رو ایمن سازی سازه و اجزای غیر سازه­ای باید در یک عملکرد مشترک و دو سویه نگریسته شود. لذا در این مقاله ابتدا به تعریف اجمالی اجزای غیر سازه­ای و مفاهیم مرتبط با آن پرداخته شده است، سپس اثرات آن در برخی از زلزله ­های اخیر مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت آیین­نامه­ها و برخی معیارهای موثر بر آن ارائه شده است.

آسیب­پذیری، ایمنی، کاهش ریسک، ملاحظات سازه­ای و غیر سازه­ای