چالش های فرهنگی-اجتماعی آموزش فقه در مدارس امروز

آموزش فقه در مدارس، به رغم اهمیت بنیادینی که دارد، با چالش های متعدد فرهنگی و اجتماعی روبه روست. یکی از مهم ترین چالش ها، گسست میان نسل جدید با زبان و محتوای فقه سنتی است؛ بسیاری از دانش آموزان، آموزش احکام را خشک، دشوار و بی ربط با زندگی روزمره خود می دانند (ملکی، ۱۳۹۱). این امر تا حد زیادی به شیوه آموزش، زبان انتقال مفاهیم و عدم پیوند محتوا با مسائل واقعی زندگی بازمی گردد. چالش دیگر، وجود نگرش های متعارض در جامعه است؛ برخی خانواده ها یا رسانه ها، آموزش دینی را غیرضروری یا حتی واپس گرایانه تلقی می کنند و این فضای ذهنی منفی بر نگرش دانش آموز تاثیر می گذارد. افزون بر این، شکاف نسلی و چالش هویت در میان نوجوانان، موجب کاهش رغبت آن ها به آموزش های دینی و فقهی شده است. همچنین، نبود منابع کمک آموزشی جذاب، کمبود معلمان متخصص و دلسوز، و محدودیت زمان آموزشی از دیگر موانع هستند. در کنار این موارد، تحولات اجتماعی مانند گسترش فضای مجازی، باعث شده که دانش آموزان با منابع دینی ناسالم یا سطحی مواجه شوند و اعتبار منابع آموزشی رسمی زیر سوال برود. مقابله با این چالش ها نیازمند بازنگری در سیاست ها، محتوا و شیوه های آموزش فقه در مدارس است (جلالی، ۱۴۰۲).