عوامل اثرگذار بر طراحی منظر صوتی در فضاهای درمانی؛ نمونه مورد مطالعه: بخش اطفال بیمارستان تخصصی آتیه تهران

منظر صوتی به عنوان بخشی از کیفیت محیطی در فضاهای درمانی نقش مهمی در شکل دهی تجربه روانی و هیجانی بیماران ایفا می کند. اهمیت این موضوع در بخش های اطفال به دلیل حساسیت بالای کودکان نسبت به محرک های محیطی دوچندان است. پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل موثر بر طراحی منظر صوتی در بخش های بستری کودکان و تبیین تاثیر آن بر فرآیند درمان انجام شده است. روش تحقیق به صورت ترکیبی (کمی و کیفی) بوده و شامل مرور نظام مند منابع علمی، تحلیل اسناد و مطالعات میدانی است. چارچوب نظری پژوهش مبتنی بر استانداردهای بین المللی منظر صوتی و ادبیات موجود در زمینه ادراک حسی، روانشناسی محیط و آکوستیک معماری تدوین گردید. یافته ها نشان می دهد که منظر صوتی مطلوب نه صرفا در کاهش نوفه مزاحم، بلکه در ایجاد کیفیت های ادراکی و روانی مثبت از طریق ادغام عناصر طبیعی، طراحی آکوستیک و مداخلات محیطی معنا می یابد. همچنین نتایج حاکی از آن است که ارتقای منظر صوتی در بیمارستان ها می تواند به کاهش اضطراب و بهبود خواب کودکان، افزایش حس تعلق به فضا و ارتقای همکاری آنان در روند درمان منجر شود. در این راستا، پژوهش بر ضرورت رویکردی انسان محور و کودک مدار در طراحی فضاهای درمانی تاکید دارد؛ رویکردی که بر مبنای مبانی نظری و شواهد تجربی می تواند به تحول تجربه بستری و ارتقای کیفیت مراقبت های درمانی بینجامد.

کلیدواژه ها:

منظر صوتی ، طراحی آکوستیک ، معماری فضای درمانی ، طراحی بخش اطفال ، طراحی داخلی