مهسا یزدانپناه - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی و مدیریت محیط زیست، دانشگاه تهران
آیسان ایمانپور - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی و مدیریت محیط زیست، دانشگاه تهران
مریم مرادیان - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی و مدیریت محیط زیست، دانشگاه تهران

با رشد سریع جمعیت شهری، خصوصا از نیمه قرن بیستم، شهرنشینی به یکی از محرکهای اصلی تهدید تنوع زیستی تبدیل شده است و مساله بازسازی، حفاظت و افزایش تنوع زیستی در شهرها یک چالش اساسی را پیش روی سیاستمداران شهری قرار داده است. شهرها عموما غنای گونه ای بالاتری نسبت به مناطق روستایی دارند و این مساله عمدتا به دلیل تنوع زیستگاهها در مناطق شهری میباشد. در حالی که بسیاری از رویکردهای حفاظتی گرایش به تمرکز بر زیستگاههای طبیعی باقیمانده یا گونه های بومی در مناطق شهری دارند این مقاله بر طیف وسیعی از اکوسیستمهای شهری برای حفاظت تاکید میکند. در این مقاله ابتدا بررسی میشود که چگونه تنوع زیستی به شهری شدن واکنش نشان میدهد و تا چه حد الگوهای تنوع زیستی شهری با آن الگوها در مناطق غیر شهری تفاوت دارند. سپس برخی از ایده های مفهومی که ممکن است برای افزایش تنوع زیستی مفید باشند را شرح میدهد.

شهرنشینی، تنوع زیستی، گونه های غیربومی، اکوسیستم های شهری