جهانگیر عابدی کوپایی - استاد گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان.
محسن جواهری طهرانی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه های آبی، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان.
نسترن زمانی - دانشجوی کارشناسی مهندسی آب، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان.

زمانی که بار آلودگی پساب زیاد نباشد، استفاده از راکتورهای بیوفیلمی معمول می باشد. در همین راستا به منظور بدست آوردن برخی از ویژگی ها از جمله کاهش هزینه های ناشی از ساخت راکتورها و محفظه های نگه دارنده بستر های بیوفیلمی، استفاده از بتن متخلخل به عنوان بستر رشد و تکثیر بیوفیلم، در کاهش بار آلودگی پساب بررسی گردید. بدین منظور یک طرح اختلاط پایه انتخاب گردید. برای انجام آزمایش، در نزدیکی تصفیه خانه فاضلاب دانشگاه صنعتی اصفهان کانال و در ابتدا و انتهای آن دو حوضچه ساخته شد، سپس به کمک یک سیفون از انتهای لاگون هوادهی تصفیه خانه آبگیری به عمل آمد. طرح آزمایش مورد استفاده بلوک کامل تصادفی می باشد که مکعب های ساخته شده از هر طرح اختلاط، تیمار و برای هر تیمار 3 تکرار در نظر گرفته شد. سپس بلوک های بتنی در کانال مذکور قرارگرفتند و عملیات فرآوری بیوفیلم بر روی خلل و فرج بلوک ها انجام پذیرفت. پس ازآن با توجه به تخلخل محاسبه شده برای بلوک ها، میزان جریان ثابتی از پساب به کانال وارد شد. پس از اطمینان از برقراری جریان پایدار از حوضچه ابتدایی و انتهایی نمونه گیری شد و آزمایش های کیفی BOD، COD، TSS و تعداد کل کلیفرم ها بر روی نمونه های ورودی و خروجی انجام شد و درصد حذف هر یک از پارامترهای کیفی محاسبه شد. نتایج نشان داد برای هر 4 پارامتر کیفی با افزوده شدن ریزدانه درصدهای حذف افزایش می یابد. در نهایت می توان گفت بتن متخلخل می تواند به عنوان بستر بیوفیلم مورد استفاده قرار گیرد و دراین بین طرح اختلاط سوم به عنوان بهترین طرح اختلاط جهت استفاده به منظور هدف پروژه ارزیابی می گردد.

پساب، بیوفیلم، بتن متخلخل، BOD، تعداد کل کلیفرم