تعلل در تصمیم گیری: یک مطالعه مروری بر تعاریف، ابعاد، مدل ها، مداخلات

تعلل به معنای به تعویق انداختن عمدی و غیرضروری انجام وظایف است، حتی زمانی که فرد از پیامدهای منفی آن آگاه است. این پدیده روان شناختی پیچیده، به ویژه در مدیران، باعث کاهش بهره وری و کیفیت تصمیم گیری می شود و توانایی مدیریت زمان را تضعیف می کند. تعلل مزمن با افزایش استرس و اضطراب همراه است که سلامت روان و جسم فرد را تحت تاثیر قرار می دهد. تحقیقات نشان می دهند تعلل می تواند منجر به تصمیمات شتاب زده و ناپخته شده و مشکلات روان تنی مانند اختلالات خواب را به دنبال داشته باشد. مقاله مروری بر تعاریف مختلف تعلل دارد و آن را به تاخیر عمدی، داوطلبانه و غیرمنطقی در انجام کارها تعریف می کند، حتی در صورت انتظار پیامدهای منفی. تفاوت تعلل با تنبلی نیز بررسی شده است، چرا که تعلل بیشتر به شکست در خودتنظیمی مربوط است. تعلل در روانشناسی به عنوان نقصی در خودتنظیمی و مرتبط با اضطراب، کمال گرایی و ضعف کنترل تکانه شناخته می شود. در مدیریت، تعلل باعث کاهش اثربخشی تصمیم گیری و بهره وری سازمانی می شود. علوم اعصاب شناختی تعلل را ناشی از ضعف در توانمندی های اجرایی مغز می داند و مطالعات سلامت آن را با افزایش استرس و مشکلات روان تنی مرتبط می کنند. مقاله همچنین مدل های نظری مختلفی مانند مدل شکست خودتنظیمی استیل، تنظیم خلق سیروس، مثلث تعلل فراری، انگیزشی زمانی و مدل پنج عاملی شخصیت تعلل را مرور می کند. در ادامه ابزارهای متعددی برای سنجش تعلل طراحی شده اند، از جمله پرسشنامه های تعلل دانشگاهی و تعلل چندبعدی فراری. برای کاهش تعلل، آموزش مدیریت زمان، تنظیم هدف های SMART، درمان شناختی-رفتاری و تقویت خودکنترلی موثر شناخته شده اند. تعلل در مدیران می تواند به کاهش کارایی تیم، کاهش رضایت شغلی و تضعیف رهبری منجر شود. در نهایت، تعلل پدیده ای چندبعدی است که باید با روش های چندجانبه مورد توجه قرار گیرد تا بهره وری و سلامت روانی بهبود یابد. این مقاله با هدف ارائه دیدگاهی جامع از تعلل و راهکارهای مقابله با آن تدوین شده است.

کلیدواژه ها:

تعلل ، مدل ها ، مداخلات