آموزش مهارت های زندگی با رویکرد تربیتی-دینی در دوره ابتدایی

این مقاله به بررسی و تبیین روش های آموزش مهارت های زندگی به کودکان در دوره ابتدایی، با تاکید بر رویکرد تربیتی-دینی می پردازد. در این مقطع حساس از رشد، دانش آموزان نه تنها نیاز به کسب دانش آکادمیک دارند، بلکه باید به مهارت های اساسی برای مواجهه با چالش های روزمره، برقراری ارتباط موثر و تصمیم گیری صحیح مجهز شوند. هدف این پژوهش، ارائه چارچوبی است که بتواند ارزش های دینی را با مهارت های کاربردی زندگی در هم آمیزد و به پرورش نسلی توانمند و متعهد کمک کند. در این مقاله، ابتدا به تعریف مهارت های زندگی از منظر سازمان جهانی بهداشت (شامل خودآگاهی، همدلی، حل مسئله، تصمیم گیری، تفکر انتقادی، تفکر خلاق، مدیریت هیجانات، مدیریت استرس، روابط بین فردی و ارتباط موثر) و اهمیت آن ها در رشد همه جانبه کودکان پرداخته می شود. سپس، به مبانی و اصول رویکرد تربیتی-دینی در آموزش این مهارت ها اشاره می گردد. این بخش بر چگونگی استخراج و ادغام مفاهیمی چون مسئولیت پذیری، صداقت، احترام، صبر، شکرگزاری، بخشش و کمک به همنوع از آموزه های اسلامی و قرآنی، در قالب هر یک از مهارت های زندگی تاکید دارد. در ادامه، روش های عملی و تعاملی برای آموزش این مهارت ها با تلفیق جنبه های دینی مورد بررسی قرار می گیرد. این روش ها شامل داستان گویی های اخلاقی و دینی، ایفای نقش، بازی های تربیتی، فعالیت های گروهی، و حل مسئله های روزمره با رویکرد دینی-اخلاقی هستند. همچنین، نقش معلمان و مربیان به عنوان الگو و تسهیل کننده و اهمیت مشارکت خانواده در تقویت این مهارت ها در محیط خانه مورد توجه قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

مهارت ، زندگی ، آموزش