زهره باقری کارگر - دانشجوی مهندسی معدن، بخش مهندسی معدن، دانشگاه شهید باهنر کرمان،
آزاده حجت - استادیار بخش مهندسی معدن، دانشگاه شهید باهنر کرمان،

در سال های اخیر، نیاز به توسعه روش های غیرمخرب جهت جمع آوری اطلاعات کمی در رابطه با زیر زمین، افزایش یافته است. روش رادار نفوذی به زمین (GPR)، یک تکنیک الکترومغناطیسی با قدرت تفکیک بالا است که جزء یکی از روش های پر کاربرد و قابل قبول ژئوفیزیک در مطالعات مهندسی، زمین شناسی، باستان شناسی، هیدروژئولوژیکی و زیست محیطی به حساب می آید. در این مقاله، پس از معرفی روش GPR، کاربردهای متعدد این روش در مطالعات زیست محیطی ارائه شده است. روش GPR در تنوعی از مسائل زیست محیطی، از آشکارسازی اجسام و ساختارهای مدفون در زیر زمین (مانند بشکه ها، لوله ها و سایر اجسام فلزی یا غیرفلزی، پی های قدیمی، گسترش افقی و قائم محل های انباشت زباله، و غیره) گرفته تا تعیین کیفیت خاک و آب زیرزمینی و تعیین محدوده های گسترش آلودگی های زیرزمینی، مورد استفاده قرار می گیرد. سرعت زیاد جمع آوری داده ها، غیرمخرب بودن روش و تهیه تصاویر با رزولوشن بالا از اعماق چند ده متری زمین، روش GPR را به ابزاری بسیار مناسب برای مطالعه مناطق حساس زیست محیطی و آشکارسازی اهداف مورد نظر، تبدیل کرده است.

آلودگی های زیرزمینی، روش رادار نفوذی به زمین، GPR، غیرمخرب، مطالعات زیست محیطی