بررسی روشهای مختلف تولید نانو ذرات سیلیس و پارامترهای موثر در ویژگی آنها

با توجه به کاربرد گسترده نانو ذرات سیلیس در جهان، امروزی تلاشهای زیادی برای سنتز نانوذرات سیلیس آمورف صورت می گیرد. سیلیس سنتز شده به شکل پودر دارای ارزش اقتصادی بسیار قابل توجهی می باشد و در طیف گسترده ای از صنایع از جمله کشاورزی، داروسازی، علوم پزشکی، بسترهای الکترونیکی، عایق های الکترونیکی و حرارتی، رنگدانه ها، داروسازی و محیط زیست و... مورد استفاده قرار می گیرد. در این تحقیق روش های مختلفی سنتز نانو ذرات سیلیس و تفاوت آن ها مورد بحث قرار گرفته که شامل روش های حرارتی (پیروژنیک) و مرطوب (رسوبی و سیلیکا ژل) می باشد. هر کدام از روش های مذکور مزایا و محدودیت های منحصر به فرد خود را دارند. انتخاب روش به خلوص مورد نیاز، اندازه ذرات، هزینه و مقیاس تولید بستگی دارد. برای کاربردهای با تکنولوژی بالا، روش پیروژنیک ممکن است با وجود هزینه بالای آن ترجیح داده شود، در حالی که روش ژل یک روش مقرون به صرفه برای تولید SiO۲ برای کاربردهای عمومی است. روش رسوبی SiO۲ یک روش بیشتر صنعتی است که می تواند مقادیر زیادی SiO۲ را با خلوص متوسط با هزینه کم تولید کند. با وجود تفاوت هایشان، هر سه روش به تنوع تولید SiO۲ کمک می کنند و این امکان را می دهند که از این روش ها در صنایع مختلف با هزینه های مقرون به صرفه استفاده کنیم. با این حال بر اساس میزان تولید سیلیس از هر کدام از روش های فوق مشخص شده است که حدود ۸۰٪ از تولید نانو ذرات سیلیس در دنیا از روش رسوبی بوده است.

کلیدواژه ها:

نانوذرات ، سیلیس ، سل ژل ، سیلیس رسوبی