سنجش میزان آمادگی مدارس برای بحران های آب وهوایی و نقش آموزش در توسعه ی تاب آوری زیست محیطی دانش آموزان

جهان امروز با تسریع بحران های آب وهوایی از جمله سیل، خشکسالی های طولانی مدت و طوفان های شدید مواجه است که به طور مستقیم زیرساخت ها و ثبات اجتماعی را تهدید می کند. در این میان، مدارس به عنوان نهادهای حیاتی آموزش و در بسیاری موارد، پناهگاه های اضطراری جامعه، در خط مقدم آسیب پذیری قرار دارند. این مقاله به سنجش میزان آمادگی مدارس برای مواجهه با این بحران ها و تبیین نقش آموزش در توسعه ی تاب آوری زیست محیطی دانش آموزان می پردازد. روش پژوهش، تحلیل چارچوب های مدیریت بحران در سه بعد اصلی است: آمادگی فیزیکی و زیرساختی (مقاوم سازی و تامین منابع حیاتی)، آمادگی مدیریتی و عملیاتی (پروتکل های هشدار و مانورها) و آمادگی آموزشی و روانی (سواد زیست محیطی و حمایت روانی-اجتماعی). یافته ها نشان می دهند که شکاف های قابل توجهی در ابعاد عملیاتی و آموزشی نظام فعلی وجود دارد. در نهایت، یک مدل سه سطحی برای ادغام تاب آوری در هسته ی نظام آموزشی ارائه می شود که بر آمادگی مستمر و تربیت دانش آموزان کنشگر تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

بحران آب وهوایی ، تاب آوری زیست محیطی ، آمادگی مدرسه ، مدیریت بحران ، آموزش ایمنی.