تاثیر روش های تدریس فعال بر انگیزش و مشارکت دانش آموزان

این پژوهش تاثیر روش های تدریس فعال بر انگیزش و مشارکت دانش آموزان را بررسی می کند و نشان می دهد دگرگونی نقش معلم از انتقال دهنده دانش به طراح تجربه یادگیری چگونه می تواند عاملیت یادگیرنده و پایداری درگیری شناختی را تقویت کند. هدف، تبیین سازوکارهای ارتقای انگیزش درونی و بیرونی و نیز افزایش مشارکت رفتاری عاطفی و شناختی در کلاس های مبتنی بر مسئله پروژه گفت وگوی هدایت شده و یادگیری معکوس است. روش تحقیق به صورت تحلیلی توصیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و مرور نقادانه مقالات معتبر انجام شده است. یافته های گردآوری شده نشان می دهد استفاده از تکالیف معنادار و موقعیت های یادگیری همکارانه در کنار حمایت از خودمختاری دانش آموز بازخورد به موقع و ارزشیابی کیفی پیش رونده به افزایش علاقه ادراک سودمندی و احساس شایستگی می انجامد و بسامد مشارکت در بحث های کلاسی فعالیت گروهی و پیگیری تکالیف را بالا می برد. همچنین شواهد حاکی است که روشن سازی هدف درس طراحی نقش های مشخص در گروه ها و زمان بندی منعطف برای چرخه های اکتشاف تمرین و بازاندیشی، پیوند انگیزش و مشارکت را پایدار می سازد. درعین حال اثرگذاری این رویکردها به آماده سازی معلم مدیریت کلاس منابع یادگیری و تناسب فرهنگی تکالیف وابسته است. بر پایه تحلیل انجام شده، گسترش تدریس فعال با برنامه ریزی مرحله ای توانمندسازی حرفه ای معلمان و استقرار نظام بازخورد و پایش مداوم، راهی کارآمد برای بهبود انگیزش و مشارکت دانش آموزان در مدرسه به شمار می آید.

کلیدواژه ها:

تدریس فعال ، انگیزش تحصیلی ، مشارکت دانش آموز ، یادگیری معکوس ، یادگیری مبتنی بر مسئله ، ارزشیابی کیفی