بررسی اثرات فیستین بر سطح سرمی ایمونوگلوبولین G و حفظ وضعیت حرکتی تعادلی موش، مدل توکسیک تخریب بافت میلین
محل انتشار: مجله دانشکده پزشکی اصفهان، دوره: 43، شماره: 821
سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 64
فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IMSJ-43-821_001
تاریخ نمایه سازی: 20 مهر 1404
چکیده مقاله:
مقاله پژوهشی مقدمه: مکانیسم های مولکولی مشترکی در پاتوژنز بیماری های تخریب کننده ی نورونی دخالت دارند. به منظور درمان این بیماری ها، معمولا از ترکیباتی استفاده می شودکه به طور همزمان بتوانند چندین مکانیسم مولکولی را تحت تاثیر قرار دهند. در مطالعه ی حاضر، اثرات فیستین بر سطح سرمی ایمونوگلوبولین G و حفظ وضعیت حرکتی تعادلی موش سوری مورد بررسی قرار گرفت. روش ها: در این مطالعه ۲۰ عدد موش سوری C۵۷BL/۶ بصورت تصادفی در ۵ گروه شامل گروه های کنترل، شم، کاپریزون، فیستین و کاپریزون/فیستین تقسیم شدند. اختلال در وضعیت حرکتی تعادلی موش ها با استفاده از Cuprizone القاء شد. در گروه های دریافت کننده ی فیستین، این ترکیب به میزان mg/kg۲۰ روزانه و بصورت داخل صفاقی تزریق شد. ارزیابی سطح سرمی ایمونوگلوبولین G با استفاده از روش ELISA و بررسی وضعیت حرکتی تعادلی موش ها با استفاده از آزمون هنگینگ وایر انجام گرفت. در نهایت داده ها با استفاده از آزمونOne Way ANOVA آنالیز شدند. یافته ها: میانگین بیان فاکتور IgG در گروه های دریافت کننده ی فیستین نسبت به گروه کاپریزون کاهش معنی داری داشت (۰/۰۱ ≥ P). همچنین میانگین نمره ی آزمون هنگینگ وایر در گروه های دریافت کننده ی فیستین نسبت به گروه کاپریزون، افزایش معنی داری داشت(۰/۰۵ ≥ P). نتیجه گیری: مواجهه با ترکیبات سمی نظیر کاپریزون می تواند منجر به افزایش بیان IgG و ایجاد مشکلات حرکتی تعادلی شود. لذا، استفاده از فلاونوئیدهایی نظیر فیستین که اثرات تعدیل کنندگی ایمنی، آنتی اکسیدانی و محافظت کنندگی نورونی آن به اثبات رسیده است می تواند نقشی مهم در کاهش این عوارض داشته باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
آرمینا بهادر
دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده ی پزشکی،گروه علوم تشریحی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
ابراهیم اسفندیاری
استاد، دانشکده ی پزشکی، گروه علوم تشریحی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
ناظم قاسمی
دانشیار، دانشکده ی پزشکی، گروه علوم تشریحی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
