آموزش مبتنی بر علوم شناختی و هوش مصنوعی و تاثیر آن بر عملکرد معلمان در ارائه طرح درس

هدف این مقاله، بررسی تاثیر تلفیق دو حوزه پیشگام علوم شناختی و هوش مصنوعی در آموزش معلمان و ارتقای عملکرد آنان در طراحی و ارائه طرح درس است. در عصر حاضر، دیگر طرح درس تنها یک برنامه زمانی ساده نیست، بلکه نقشه راهی استراتژیک محسوب می شود که باید بر اساس نحوه عملکرد مغز انسان طراحی گردد. این پژوهش با رویکی کیفی و از طریق تحلیل محتوای مطالعات معتبر انجام شده است. یافته ها به وضوح نشان می دهند که آگاهی از اصول علوم شناختی، مانند مدیریت بار شناختی و تثبیت حافظه، به معلمان امکان خلق تجارب یادگیری عمیق تر و پایدارتر را می دهد. همچنین، ابزارهای هوش مصنوعی با توانایی تحلیل داده های آموزشی و ارائه بازخورد فوری، معلمان را در شخصی سازی آموزش و طراحی طرح های درس دقیق تر و کارآمدتر یاری می رسانند. نتیجه گیری کلی حاکی از آن است که ترکیب این دو حوزه، معلمان را از نقش سنتی خود فراتر برده و به مهندسان یادگیری تبدیل می کند که قادرند طرح های درسی پویا، داده محور و متناسب با نیازهای فردی هر دانش آموز توسعه دهند.

کلیدواژه ها:

علوم شناختی ، هوش مصنوعی ، عملکرد معلمان ، طرح درس ، آموزش شخصی سازی شده ، فرآیند یادگیری