حسین مهرگان - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری اسلامی دانشگاه امام رضا )ع(
محمدباقر رهامی - کارشناسی مهندسی معماری
عبدالصادق خاک نژاد - کارشناسی ارشد پژوهش هنر

امروزه کیفیت و جذابیت فضاهای عمومی شهری به یکی از مهمترین سنجه های توسعه یافتگی بدل گردیده است. در این میان،پیاده راهها بدلیل قابلیت های خاص خود در ایجاد فرصت تعاملات اجتماعی و نیز به عنوان پهنه هایی چند عملکردی از نقشی اساسی برخوردارند. در این پژوهش تلاش شده تا نقش پیاده روی به عنوان گونه پاک ترابری و پیاده راه ها به عنوان بستر اصلی این شیوه جابجایی، از ابعاد مختلف تأثیرگذارِ مستقیم یا غیرمستقیم همچون سلامت جسمی و روحی، مسائل اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی در ایجاد توسعه پایدار مورد بررسی قرار گیرد. که در نتیجه می توان گفت پیاده روی به دلیل تحرک اشخاص و امکان برخورداری از هوای آزاد دارای منافع فراوانی جهت سلامتی فیزیکی انسان بوده و با حذف آلاینده های ناشی از جابجایی با ماشین سبب افزایش کیفیت هوا و پایداری زیست محیطی گشته و همسازی بسیاری با اصول حمل و نقلپایدار ایجاد می نماید. پیاده راه ها نیز سبب افزایش کنش متقابل اجتماعی شده و زمینه ساز ارتباط اجتماعی و ایجاد پیوندهای پایدار اجتماعی گشتهو همچنین به خاطر امکان بسترسازی حرکت های جمعی و راهپیمایی ها، زمینه ساز پویش های مدنی و مطالبات دموکراتیک و عادلانه اجتماعی می گردد

پیاده روی، پیاده راه، تعامل اجتماعی، توسعه پایدار، محدوده های پیاده