نقش حمل و نقل در مدیریت بحران

بررسی آمار سوانح و بلایا در ایران طی سال های 1349 تا 1382 براساس تعداد وقوع آنها نشان می دهد که بحران های طبیعی از نوع زیستی با تنها 3 بار وقوع، کمترین سهم (در حدود 1%) و بحران های طبیعی از نوع زمین شناختی با 88 بار وقوع در طی این سال ها (در حدود 33 %)بیشترین سهم را به خود اختصاص داده اند.همچنین بررسی آمار میزان تلفات انسانی، افراد تحت تأثیر و خسارات مالی ناشی از سوانح و بلایایی طبیعی نشان میدهد که از نظر تعداد کشته شدگان، زلزله بیشترین سهم را بخود اختصاص می دهد .همچنین در خصوص خسارات مالی تأثیر زلزله پررنگ تر بوده و بیشترین سهم در تلفات انسانی و منابع مالی را بخود اختصاص می دهد. حال آن که نباید در این میان از خسارات عظیم مالی سیل غافل بود.بنابراین می توان گفت سوانح و بلایای طبیعی عمده در ایران از نظر میزان خسارات وارده بر منابع انسانی و مالی کشور، عبارتند از: زلزله، سیل.میزان تأثیر بحران های انسان ساخت بر منابع انسانی کشور نشان می دهد که حوادث صنعتی از دیدگاه تلفات انسانی کمترین سهم را دارند. حال آن که سوانح حاصل از حمل و نقل از دیدگاه کشته شدگان و تعداد افراد تحت تأثیر، بیشترین تلفات را به خود اختصاص می دهد. حدود 80 درصد تلفات ناشی از سوانح انسان ساخت مربوط به سوانح حمل و نقل می باشد. این نکته اهمیت توجه به مدیریت بحران و مدیریت ریسک را در کنار مدیریت ایمنی در بخش حمل و نقل متذکر می گردد.هر واقعه ای که ممکن است به توقف فعالیت های مهم جامعه یا سازمان بینجامد یا سبب خساراتی گردد، حادثه نامیده می شود همان گونه که ملاحظه می گردد حادثه وقوع شرایطی است با شدت های مختلف که متناسب با آن خسارات مختلف را نیز موجب می شود.در این مقاله به نقش حمل و نقل و به نتایج آن در زمان بحران اشاره می نماییم و در پایان به اقدامات لازم در جهت مدیریت حمل و نقل درآن زمان می پردازیم