بازنمایی مدرسه در شعر کودک و نوجوان( با تحلیل آثار انتشارات کانون پرورش فکری کودک و نوجوان)

مدرسه در شکل گیری شخصیت کودکان، نقش تاثیرگذاری دارد و آن ها را برای ورود به جامعه آماده می کند. کودک از جامعه کوچک خانواده، پا به جامعه بزرگتر مدرسه می گذارد تا جواب بسیاری از چیستی و چراهای ذهن خود را از محیط مدرسه دریافت کند. در آثار ادبی، نظام آموزشی به شکل های مختلفی منعکس شده است. این پژوهش با رویکرد توصیفی، تحلیلی و روش تحلیلی محتوای کیفی انجام شده است و در آن، با بررسی اشعار منتشرشده توسط نشر کانون پرورشی فکری کودکان و نوجوانان از دهه ۶۰ تا ۹۰، نگرش شاعران کودک پس از انقلاب، به مدرسه و نظام آموزشی مورد توجه قرار گرفت تا مشخص شود در گذر زمان، نوع نگرش به این نهاد تاثیرگذار، چه تغییری کرده است و شاعران با استفاده از چه شگردهای ادبی، فضای مدرسه و نظام آموزشی را ترسیم کرده اند. با بررسی اشعار، مشخص شد که محتوای این آثار در طول زمان تغییری نکرده است و شاعران با استفاده از شگردهای ادبی به خصوص عنصر تشبیه، سعی کرده اند تا نقش معلم و مدرسه را با رویکردی مثبت به مخاطب عرضه کنند. هر چه از دهه ۶۰ به دهه های اخیر رسیدیم، شگردهای ادبی در آثار کمتر و مضمون آن ها بیشتر از قبل مورد توجه قرار گرفته و در نتیجه فضای آموزشی برای کودک قابل درک تر شده است. محتوای کلیشه ای جای خود را به مسائل مربوط به دغدغه کودک امروز داده است. هر چه به دهه های اخیر نزدیک تر شدیم، مشکلات و دغدغه های اجتماعی و روانی کودکان بیشتر مورد توجه قرار گرفته و نگرش کلیشه ای به نظام آموزشی و اولیای مدرسه، به حاشیه رفته است.

کلیدواژه ها:

نظام آموزشی در ادبیات ، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ، شعر کودک ، مدرسه