بررسی حقیقت از دیدگاه ناصرخسرو، با رویکرد نظریه هرمنوتیک در تقابل با چالش های معرفتی دوران پساحقیقت

ادبیات تعلیمی، یکی از انواع مهم ادبی است که هنر، دانش های گوناگون، اخلاق، زیبایی و حقیقت را در طیفی گسترده به صورت مستقیم، تعلیم می دهد. وی که در اثر تحول فکری از امور دیوانی، کناره گیری کرد، برای یافت و دریافت حقیقت، سفری هفت ساله را آغاز نمود که در این سفر ضمن طواف خانه ی خدا، در مصر، به دربار «ابوتمیم المستنصربالله» هشتمین خلیفه ی فاطمی باریافت و پس از آموختن مبانی فکری و مذهبی اسماعیلیه، ماموریت پیدا کرد تا به عنوان «حجت جزیره خراسان»، عقاید فاطمیان مصر، را در آن سامان، آموزش و رواج دهد. این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی، آگاهی های ناصرخسرو را برای وصول به حقیقت مورد بررسی قرار داده و به این نتایج دست یافته است که: ناصرخسرو، حکیمی توانا و شاعری متعهد بود که آموزه های قرآنی، علوم انسانی و تکالیف مسلمانی را در شعر و نثر خود به طور مستقیم آموزش داده، مخاطبان را به پیروی از قرآن و خردگرایی به فراسوی حقیقت و سعادت راهبری کرده است. در دوران «پساحقیقت»، یعنی عصر انفجار اطلاعات و به عقیده ی هاناآرنت، رالف کیزو دیگر اندیشمندان معاصر، دوره ی، کمرنگ شدن حقیقت، رواج دروغ و آشفتگی اندیشه های راستین است. سیاستمداران با جعل واقعیت، معیارهای کاذب را جایگزین باورهای اصیل نموده اند، برخورداری از خداباوری، خردگرایی، اندیشه کلامی و بازگشت به خویشتن در آثار ناصرخسرو می تواند چراغی فرا راه گمشدگان فکری باشد و انسان در دوران مدرنیته و پساحقیقت، از طریق شریعت و طریقت به چکاد بلند حقیقت، عروج نماید.

کلیدواژه ها:

ناصرخسرو ، مذهب اسماعیلیه ، تاویل ، هرمنوتیک ، حقیقت ، پساحقیقت