آموزش مهارت های زندگی در کلاس درس

این پژوهش با هدف بررسی راهکارها و روش های موثر در آموزش مهارت های زندگی در کلاس درس انجام شد. یافته ها نشان داد که آموزش مهارت های زندگی زمانی بیشترین تاثیر را دارد که به شکل فعال، مشارکتی و تجربی در فرآیند تدریس گنجانده شود و محدود به آموزش نظری نباشد. استفاده از روش های تعاملی همچون پروژه های گروهی، بازی نقش، بحث های آزاد و فعالیت های حل مسئله، موجب تقویت مهارت هایی همچون تصمیم گیری، کنترل خشم، همدلی و حل مسئله در دانش آموزان می شود. همچنین رفتار و شیوه تعامل معلمان با دانش آموزان، نقش مهمی در یادگیری غیرمستقیم مهارت ها دارد، به طوری که دانش آموزان بیش از آن که از سخنان معلم بیاموزند، از رفتار و نگرش او الگوبرداری می کنند. یافته ها نشان دادند که مشارکت خانواده و جامعه در آموزش مهارت های زندگی، هماهنگی ارزش ها و حمایت از تمرین مهارت ها در محیط های مختلف را فراهم می کند و اثرگذاری آموزش را افزایش می دهد. در مجموع، آموزش مهارت های زندگی نیازمند رویکردی تلفیقی، چندوجهی و مستمر است که همکاری مدرسه، معلم، خانواده و جامعه را در بر گیرد. این آموزش نه تنها بر توانایی های اجتماعی و هیجانی دانش آموزان اثر مثبت دارد، بلکه موجب افزایش انگیزه یادگیری، تقویت مسئولیت پذیری و آمادگی آن ها برای مواجهه با چالش های زندگی واقعی می شود.واژگان کلیدی: مهارت های زندگی، آموزش تجربی، یادگیری مشارکتی، توسعه اجتماعی، انگیزه تحصیلی.