فناوری های جدید انرژی و سیاست خارجی آمریکا در قبال ژئوپلتیک خلیج فارس

سالیان متمادیست که سیاست استقلال انرژی در اولویت سیاست خارجی آمریکا قرار گرفته است قطع وابستگی به انرژی واردانی و تکیه بر ذخایر غیرمتعارف انرژی در ترسیم سیاست های آینده در حوزه انرژی قریب به یک دهه است که صورت عملی به خود گرفته است از اینرو چنین به نظر می رسد که مناطق مهم و حیاتی از جمله خلیج فارس و خاورمیانه که تا پیش از این عرصه تاخت و تاز این کشور بوده اهمیت حضور و نفوذ نظامی و امنیتی را این کشور از دست خواهد داد چرا که این امر در راستای ارتقاء امنیت انرژی این کشور و کاهش معضلات سیاست خارجی آن در این منطقه تعبیر شده است. ازینرو این نوشتار درصدد بررسی این سوال اصلی است که استقلال و خودکفایی انرژی آمریکا از منطقه خلیج فارس تا ه میزان با واقعیت های آماری و چشم انداز بازار جهانی انرژی قابل انطباق است؟ و در صورت انطباق چه پیامدهایی می تواند بر سیاست خارجی آمریکا نسبت به ژئوپلتیک خلیج فارس بر جا گذارد؟ به عبارت دیگر آیا امنیت این منطقه چونان گذشته در اولویت دستور کار دستگاه سیاست خارجی این کشور جهت تسهیل و تامین انرژی این منطقه تعریف می شود؟ در صورت ادامه حضور نظامی، نگاه این کشور به تضمین و تامین امنیت این منطقه به چه صورت است؟ و این سیاست چگونه تحقق می یابد؟ در پاسخ به سوالات طرح شده نگارندگان برآنند تا بیان مستنداتی ضمن تردید در بزرگ نمایی گزارشات منتشر شده از خودکفایی و استقلال انرژی آمریکا به واکاوی روابط استراتژیک قدرت های بزرگ پرداخته و با طرحسناریویی محتمل از بازی های قدرت در این منطقه جغرافیایی به سوال طرح شده چنین پاسخ دهند که حضور در این منطقه برای تامین امنیت آن همچون گذشته در اولویت سیاست خارجی آمریکا قرار خواهد داشت اما این ادامه حضور و به اشکال دیگر صورت خواهد گرفت.

کلیدواژه ها:

استقلال انرژی ، امنیت انرژی ، سیاست خارجی آمریکا ، هژمونی ، خلیج فارس ، فناوری های جدید استحصال