بررسی حذف کادمیوم از محلولهای آبی توسط جاذبهای بیولوژیکی

آلودگی منابع به فلزات سنگین یکی از مسائل مهم زیست محیطی در سطح جهانی است. به دلیل بالابودن سطح سمیت کادمیوم و تمایل آن به تجمع در بافت های زنده، حذف آن اهمیت زیادی دارد. درباره حذف یا کاهش یون کادمیوم موجود در آب آلوده به وسیله جاذبهای مختلف مطالعاتی انجام گرفته است. مقادیر جذب تعادلی تابعی از PH محلول، دما، زمان تماس، مقدار اولیه یونهای کادمیوم و مقدار جاذب است. در اکثر موارد حداکثر حذف کادمیوم به وسیله جاذبها در محدوده PH 4 تا 7 روی داده است. ایزوترم های جذب لانگمیر و فرندلیچ مطالعه شد. بهترین مدل تطبیق یافته با اکثر جاذبها مدل لانگمیر بود. در بررسی انجام شده حداکثر ظرفیت جذب با بهره گیری از مدل لانگمیر مربوط به جاذبهای آلومینای نانوساختار، بایوسالید، سیلیکاآئروژل به ترتیب برابر 92/5، 76/41 و 7/35 میلی گرم بر گرم است. نتایج نشان از جذب بالای یون کادمیوم به وسیله جاذبهای بیولوژیکی است. همچنین جذب کادمیوم به میزان قابل توجهی به PH محلول بستگی دارد.

کلیدواژه ها:

فلزات سنگین ، کادمیوم ، جذب ، جاذب ، آب آلوده