بررسی رابطه بین کیفیت زندگی و تاب آوری با نقش میانجی خود شفقتورزی در زنان مبتلا به سرطان پستان

داشتن توجه به بیماران و کمک به درمان آنها یکی از مهمترین وظایف چه از نظر انسانی و چه به لحاظ تلاش برای بهبود بیماری آنها می باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه بین کیفیت زندگی و تاب آوری با نقش میانجی خود شفقتورزی در میان زنان مبتلا به سرطان پستان می باشد. جامعه آماری این پژوهش از میان زنان مبتلا به سرطان پستان در شهر مشهد بود و تعداد ۳۸۰ نفر به صورت در دسترس انتخاب شد. آزمودنی های پژوهش به وسیله پرسشنامه کیفیت زندگی (IRQOL) سازمان بهداشت جهانی (۲۰۰۱؛ پرسشنامه تاب آوری (CD-RISC) کانر و دیوید سون و پرسشنامه خود شفقتورزی نف (۲۰۰۳) مورد سنجش و ارزیابی قرار داده شدند. نتایج کسب شده از تجزیه و تحلیل آماری نشان دهنده آن بود بین تاب آوری و خود شفقتورزی رابطه مستقیم ۶۸/۰ در سطح معناداری (۰/۰۵ > p)؛ بین خود شفقتورزی و کیفیت زندگی رابطه مستقیم ۷۴/۰ در سطح معناداری (۰/۰۵ > p) و بین تاب آوری و کیفیت زندگی رابطه مستقیم ۵۱/۰ در سطح معناداری (۰/۰۵ > p) برقرار می باشد. نتایج این پژوهش بیانگر آن بود بین تاب آوری با کیفیت زندگی آنها با نقش واسطه ای خود شفقتورزی ارتباط معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، تاب آوری ، خود شفقتورزی