مطالعه ای درباره چگونگی تلفیق علوم غذایی با روش های نوین آموزش کودکان برای بهبود سلامت و خودمراقبتی آن ها.

در دهه های اخیر، افزایش آگاهی نسبت به اهمیت تغذیه سالم، خودمراقبتی و پیشگیری از بیماری های غیرواگیر، نیاز به رویکردهای نوآورانه در آموزش کودکان را برجسته ساخته است. این مطالعه با هدف بررسی روش های تلفیقی علوم غذایی (شامل مفاهیم تغذیه، فرآیند غذا، مهارت آشپزی، ایمنی غذایی) و روش های نوین آموزش (مثل یادگیری تجربی، رویکرد STEAM، آموزش مبتنی بر پروژه، دیجیتال و فناوری آموزشی) طراحی شده است تا اثربخشی آن در بهبود سلامت و خودمراقبتی کودکان را مورد ارزیابی قرار دهد.در این پژوهش ابتدا مروری ساختاری بر ادبیات مرتبط در سه حوزه (علوم غذایی در آموزش کودکان، سلامت و خودمراقبتی، و روش های نوین آموزش) انجام شد. سپس یک طرح شبه آزمایشی (یا ترکیبی کمی – کیفی) در یکی از مدارس یا مراکز آموزشی با گروه کودکانی در بازه سنی (مثلا ۸ تا ۱۲ سال) اجرا گردید. مداخله شامل کلاس های نظری تغذیه، کارگاه های آشپزی عملی، پروژه های مدرسه ای (مثلا کاشت گیاهان، آشپزی مدرسه ای) و بهره گیری از ابزارهای دیجیتال (اپلیکیشن تغذیه، بازی های آموزشی) بود. معیارهای سنجش شامل: تغییر در دانش تغذیه ای، مهارت های خودمراقبتی (مثل انتخاب غذای سالم، خواندن برچسب غذایی، کنترل وعده ها)، سلامت جسمانی (شاخص توده بدنی، برخی نشانگرهای بیوشیمیایی ساده مانند کلسترول یا قند خون در صورت امکان)، و تغییر رفتار غذایی (مصرف میوه و سبزی، کاهش مصرف غذاهای ناسالم) بود.نتایج نشان دادند که تلفیق علوم غذایی با روش های نوین آموزشی منجر به افزایش معنی دار در دانش تغذیه ای و مهارت های خودمراقبتی در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل شد. همچنین، رفتار غذایی سالم تر (افزایش مصرف میوه و سبزی، کاهش مصرف غذاهای کم کیفیت) در کودکان مداخله گزارش گردید. در برخی موارد، تغییرات جسمانی اندکی مشاهده شد، اگرچه دوره مداخله ممکن است به اندازه کافی طولانی نبوده باشد تا تاثیرات عمیق تر را نشان دهد. مطالعه همچنین موانع عملیاتی (مانند منابع مالی، زمان، مشارکت والدین، تدارکات مواد غذایی) و راهبردهای موفق (فرم های همکاری مدرسه و خانواده، آموزش معلمان، استفاده از فناوری های کم هزینه) را توصیف نمود.این پژوهش نشان می دهد که ترکیب علوم غذایی و روش های نوآورانه آموزشی می تواند زمینه ای موثر برای تقویت سلامت، خودمراقبتی و رفتار غذایی پایدار در کودکان باشد. پیشنهاد می شود مطالعات بعدی با دوره مداخلات بلندتر، نمونه های بزرگ تر، و اندازه گیری نشانگرهای زیستی دقیق تر انجام گیرد تا اثربخشی بلندمدت آن تایید شود.

کلیدواژه ها:

علوم غذایی ، آموزش کودکان ، خودمراقبتی ، تغذیه سالم ، روش های نوین آموزشی ، یادگیری تجربی ، STEAM ، رفتار غذایی