بررسی نقش الگوهای ارتباطی خانواده بر احساس تعلق به مدرسه و عملکرد تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش الگوهای ارتباطی خانواده بر احساس تعلق به مدرسه و عملکرد تحصیلی دانش آموزان انجام شد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش جمع آوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی است. در این تحقیق الگوهای ارتباطی خانواده به عنوان متغیر پیش بین و احساس تعلق به مدرسه و عملکرد تحصیلی به عنوان متغیر ملاک در نظر گرفته شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر دبیرستانی(دوره دوم) شهر دماوند که در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲مشغول به تحصیل بودند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای ۲۰۰ نفر از دانش آموزان به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه الگوهای ارتباطی خانواده ریچی و فیتزپاتریک(۱۹۹۰)، پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه بری و همکاران(۲۰۰۴) و برای ارزیابی عملکرد تحصیلی از معدل کل آنها استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد بین جهت گیری گفت و شنود ۶۸۴/۰ و جهت گیری همنوایی۴۷۲/۰ با احساس تعلق به مدرسه و همچنین جهت گیری گفت و شنود ۶۳۷/۰ و جهت گیری همنوایی ۵۴۹/۰ با عملکرد تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت معناداری وجود دارد. همچنین تحلیل رگرسیون نشان داد جهت گیری گفت و شنود و جهت گیری همنوایی توان پیش بینی احساس تعلق به مدرسه و عملکرد تحصیلی دانش آموزان را دارند.

کلیدواژه ها:

الگوهای ارتباطی خانواده ، احساس تعلق به مدرسه ، عملکرد تحصیلی.