ارزیابی، تحلیل و رتبه بندی عوامل موثر بر بروز بیماری سالک با استفاده از روش تصمیم گیری چند معیاره (نمونه موردی: منطقه ده شهرداری مشهد)

بیماری سالک یا لیشمانیا بیماری انگلی است که از طریق نیش زدن پشه خاکی انتقال می-یابد، این بیماری مهمترین بیماری انگلی پوستی در کشور ما و حتی در منطقه میباشد. سالانه در حدود 2000 مورد لیشمانیوز جلدی در قسمتهای مختلف ایران تخمین زده میشود کهبیشترین پراکندگی سالک مربوط به شمال شرق کشور میباشد که در این میان استان خراسان رضوی در سال 1391 با تعداد مبتلایان حدود 5013 تن رتبه ی دوم را از لحاظ تعداد و رتبهنهم را از لحاظ بروز در بین تمامی استان های کشور به خود اختصاص داده است و از کل مبتلایان به بیماری سالک در استان خراسان رضوی حدود 54,18 درصد فقط در شهر مشهدمشاهده میشود. این گویای آن است که این شهر یکی از مناطق پر خطر از نظر بیماری سالک در استان خراسان رضوی محسوب میشود. در این راستا پژوهش حاضر با روش توصیفی -تحلیلی بر آن است تا به ارزیابی و رتبهبندی عوامل موثر بر بروز بیماری سالک با استفاده ازروش تحلیل سلسله مراتبیAHP)بپردازد. منطقه مورد مطالعه در این پژوهش منطقه دهشهرداری مشهد میباشد. شیوه جمعآوری اطلاعات بر اساس تنظیم پرسشنامه و نظر سنجی از 20 نفر از متخصصین، کارشناسان شهری میباشد. نتایج مطالعه نشان داد که عامل مربوط به خاک و نخاله و ضایعات ساختمانی در محیط و عدم نماسازی ساختمانها به ترتیب با امیتاز 0,294 و 0,155 از مهمترین عامل ایجاد بیماری سالک در این منطقه بشمار میرود و عوامل وجود حفره در تنه درختان، انباشت کود حیوانی در یک محل و عدم رفت و روب و تنظیف شهری به ترتیب با امتیاز 0,25 و0,28 و 0,29 از عواملی هستند که بر اساس نظر کارشناسان کمترین تاثیر را در بروز بیماری سالک داشتهاند

کلیدواژه ها:

سالک ، پراکندگی فضایی ، تحلیل سلسله مراتبیAHP/مشهد