نقش طراحی شهری در چرخه عمر ساختمان،مصرف انرزی و توسعه پایدار شهری

افزایش جمعیت وازدیادتمایل به شهرنشینی موجب افزایش تقاضا برای ساخت و ساز با کاربری های متفاوت شده است و این مسئله به دنبال خود اثارمخرب زیست محیطی فراوانی داشته که میتوان به تخریب جنگلها زمین های کشاورزی، فرسایش خاک ، پیش روی زمین به سوی دریاها وازمیان رفتن فضاهای سبزپیرامون شهرها برای توسعه ساخت وساز افزایش الودگی آب تمیز وهوای سالم ، افزایش میزان مصرف انرژی های تجدید ناپذیر درمراحل تولید و اجرای ساختمان افزایش میزان تولیدات نخاله های ساختمانی افزایشتولید زباله ها اشاره کرد .در این زمینه علاوه برنقش معمار در طراحی ساختمان های پایدارطراحی شهری نیز درزمینه های مختلف پایداری ویژه پایداری زیست محیطی در چرخه عمر ساختمان ها ومتعاقبا بافت شهری موثر است چرا که یکی ازاصلی ترین دغدغه های طراحی شهری درچارچوب توسعه پایدار ، توجه به ارتقا کیفیت محیط طبیعی زندگی انسان ها کاهش منازعات زیست محیطی و یافتن پاسخی مناسب دربرخورد منطقی فعالیت های انسان شهرنشین با طبیعت و استفاده صحیح ازآن است ازاین رو هدف ازاین پژوهش تبیین نقش طراحی شهری درمراحل مختلف عمرمفید ساختمان و میزان مصرف انرژی با توجه به اهداف توسعه پایدار بویژ] پایداری زیست محیطی شهرها و پاسخ به این پرسش است که طراحی شهری از طریق اعمال چه راهکارها و سیاست هایی قادر است میزان مصرف انرژیهای تجدیدناپذیر را درتمام مراحل تولید اجرا و بهره برداری ازساختمان کاهش دهد؟در این پژوهش با بهره گیری از شیوه توصیفی تحلیلی ابتدا به شناسایی انواع انرژیهای مصرفی درچرخه عمرساختمان ازتولد تا مرگ –پرداخته شده و سپس دستورالعمل های طراحی شهری درچهارچوب توسعه پایدار برای دستیابی به پایداری انواع ساختمان های شهری و کاهش میزان آلودگی های ناشی از توسعه ساخت و ساز ، تبیین و تحلیل شده اند براساس یافته های پژوهش بوضوح میتوان نتیجه گرفت که طراحی و معماری شهری برای دستیابی به اشکال مختلف پایداری بویژه پایداری زیست محیطی درشهرها لازم است ازیک سوسنت های بومی همانند استفاده ازمصالح بوم آورد ومحلی و مرتبط ساختن ساخت و ساز با متن محیط را دردستورکارخود قرارداده و ازسوی دیگر باطراحی ساختمان های منعطف تغییرپذیر و مختلط از نظر کاربری موجب کاهش میزان مصرف انرژی های تجدید ناپذیر شود

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، ساختمان ، مصرف انرژی/پایداری زیست محیطی ، توسعه پایدار