چارچوب های اخلاقی در بهره گیری از فناوری های هوشمند درآموزش

فناوریهای هوشمند، از جمله سامانههای هوش مصنوعی، یادگیری ماشینی، و ابزارهای تحلیل دادههای آموزشی، طی دهه اخیر نقشمهمی در تغییر چشمانداز آموزش ایفا کردهاند. این فناوریها با فراهمسازی محیطهای یادگیری پویا، شخصیسازی آموزش، و افزایشبهرهوری، توانستهاند فرصتهای فراوانی را برای ارتقاء کیفیت یاددهی–یادگیری فراهم آورند. با این حال، بهرهگیری از این فناوریهابدون توجه به چارچوبهای اخلاقی میتواند پیامدهای منفی قابلتوجهی برای دانشآموزان، معلمان، و کل نظام آموزشی ایجاد کند. دراین مقاله، به تحلیل جامع چارچوبهای اخلاقی در استفاده از فناوریهای هوشمند در آموزش پرداخته میشود. مباحث اصلی شاملحریم خصوصی و حفاظت از دادهها، عدالت و دسترسی برابر، جلوگیری از سوگیری الگوریتمی، احترام به حق مالکیت فکری، و شفافیتدر فرایندهای فناورانه استتحلیل انجام شده نشان میدهد که تدوین سیاستهای اخلاقی منسجم، آموزش و توانمندسازی معلمان و مدیران، ایجاد سازوکارهاینظارت بر عملکرد فناوریها، و بومیسازی استانداردهای جهانی میتواند به کاهش ریسکهای اخلاقی کمک کند. چارچوبهای بینالمللیهمچون دستورالعملهای یونسکو و OECD میتوانند به عنوان مدل مرجع برای توسعه مدلهای بومی مورد استفاده قرار گیرند.همچنین، بررسی نمونههای موفق جهانی و داخلی نشان میدهد که رعایت اصول اخلاقی نه تنها مانع نوآوریهای آموزشی نمیشود،بلکه اعتماد و پذیرش این فناوریها را در جامعه آموزشی تقویت میکند. در پایان، مقاله راهکارهای عملی و توصیههای سیاستی برایایجاد محیط آموزشی امن، منصفانه و پایدار ارائه میدهد

کلیدواژه ها:

چارچوبهای اخلاقی ، فناوریهای هوشمند آموزشی ، حریم خصوصی آموزشی ، سوگیری الگوریتمی ، عدالت آموزشی ، مالکیت فکری