کاربرد هوش مصنوعی در طراحی فضاهای داخلی هنرستان ها

این مقاله به بررسی کاربردهای هوش مصنوعی در طراحی فضاهای داخلی هنرستان ها می پردازد و می کوشد نشان دهد چگونه داده محور شدن فرآیند طراحی می تواند کیفیت یادگیری، ایمنی، انعطاف پذیری فضایی، پایداری و بهره وری هزینه را بهبود دهد. روش تحقیق به صورت تحلیلی–توصیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و مرور مقالات معتبر انجام شده است. ابتدا با ترسیم نیازهای رفتاری و آموزشی هنرجویان و الزامات عملکردی آتلیه ها، کارگاه ها و کلاس های تخصصی، ظرفیت های یادگیری ماشین برای تحلیل الگوهای استفاده، شناسایی گلوگاه های حرکت و بهینه سازی نور، آکوستیک و کیفیت هوا تبیین می شود. سپس امکان های طراحی مولد برای چیدمان های منعطف، انتخاب مصالح و سناریوهای تجهیز بررسی می گردد. یافته ها نشان می دهد به کارگیری الگوریتم های پیش بین می تواند مصرف انرژی و هزینه چرخه عمر را کاهش دهد، ایمنی و مدیریت تراکم را با شبیه سازی عامل محور بهبود بخشد و از طریق شخصی سازی محیط یادگیری، مشارکت و رضایت هنرجویان را افزایش دهد. همچنین ادغام داده های حسگر با مدل های تصمیم یار، فرآیند طراحی را تکرارشونده، مبتنی بر شواهد و پاسخ گو به تغییرات برنامه درسی می کند. در پایان، چارچوبی عملی برای پیاده سازی شامل مراحل گردآوری داده، معیارهای ارزیابی، الزامات اخلاقی و حاکمیت داده و نقشه راه توسعه حرفه ای معلمان و طراحان پیشنهاد می شود. نتایج می تواند مبنای سیاست گذاری و تدوین دستورالعمل های طراحی آینده نگر هنرستان ها قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، طراحی داخلی ، هنرستان ، طراحی مولد ، بهینه سازی محیطی