بررسی رابطه ی ناگویی خلقی، استرس ادراک شده و انعطاف پذیری شناختی در دانش آموزان متوسطه دوره دوم مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ناگویی خلقی، استرس ادراک شده و انعطاف پذیری شناختی در دانش آموزان متوسطه دوره دوم مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر شهر اهواز می باشد. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود و آزمودنی های آن را ۱۰۰ نفر از دانش آموزان در حال تحصیل مدارس متوسطه دوم در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ تشکیل می دهند. انتخاب گروه نمونه به روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های ناگویی خلقی تورنتو (۲۰-TAS)، مقیاس استرس ادراک شده کوهن و همکاران (۴-PSS) و پرسشنامه استاندارد انعطاف پذیری شناختی مارتین و روبین (۱۹۹۵) بودند. برای تحلیل داده ها علاوه بر همبستگی پیرسون، به دلیل وجود دو متغیر پیش بین و یک متغیر ملاک از رگرسیون چند متغیری نیز استفاده شد. ضرایب همبستگی پیرسون بین نمرات ناگویی خلقی و انعطاف پذیری شناختی دانش آموزان ۰.۵۸۶، بین نمرات انعطاف پذیری شناختی و دشواری در شناسایی احساسات (۰.۴۰)، دشواری در توصیف احساسات (۰.۷۳)، تفکر عینی (۰.۷۱) بین نمرات استرس ادراک شده و انعطاف پذیری شناختی دانش آموزان ۰.۶۴۲ بدست آمده که همگی در سطح ۰.۰۵ معنادارند و همچنین نتایج رگرسیون نشان داد که ابعاد ناگویی خلقی، استرس ادراک شده دارای یک ارتباط معنادار با انعطاف پذیری شناختی می باشند.

کلیدواژه ها:

ناگویی خلقی ، استرس ادراک شده ، انعطاف پذیری شناختی ، دانش آموزان ، سندروم روده تحریک پذیر