نقش محیط آموزشی همدلانه در پذیرش بازخورد وارتقای یادگیری

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش محیط آموزشی همدلانه در پذیرش بازخورد و ارتقای یادگیری دانش آموزان، به دنبال تبیین چگونگی تاثیر فضای روانی-اجتماعی کلاس بر فرآیندهای شناختی و هیجانی یادگیرندگان است. در این مطالعه، تلاش شده است تا با تمرکز بر مولفه های همدلی، احترام متقابل، و امنیت روانی، رابطه میان کیفیت تعاملات آموزشی و میزان پذیرش بازخورد توسط دانش آموزان تحلیل شود.روش پژوهش، کیفی-تحلیلی و مبتنی بر رویکرد پدیدارشناسی تفسیری است. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته با معلمان و دانش آموزان در مقاطع متوسطه اول در مناطق مختلف ایران گردآوری شده و با استفاده از مدل تحلیل مضمون (Thematic Analysis) مورد بررسی قرار گرفته اند. تحلیل داده ها بر اساس چارچوب نظری یادگیری اجتماعی بندورا و نظریه خودمختاری دسی و رایان صورت گرفته است.نتایج نشان می دهد که محیط های آموزشی همدلانه، با ایجاد حس تعلق، کاهش اضطراب عملکردی، و تقویت انگیزش درونی، زمینه ساز پذیرش فعالانه تر بازخورد و بهبود مستمر عملکرد تحصیلی دانش آموزان هستند. همچنین، معلمان در چنین محیط هایی نقش تسهیل گر و حمایت گر ایفا می کنند که موجب افزایش اعتماد به نفس و مشارکت یادگیرندگان در فرآیند یادگیری می شود.یافته های این پژوهش بر ضرورت بازاندیشی در طراحی محیط های آموزشی تاکید دارد؛ محیط هایی که نه تنها انتقال دانش، بلکه پرورش کرامت انسانی و توانمندسازی روانی دانش آموزان را هدف قرار دهند.

کلیدواژه ها:

محیط آموزشی ، بازخورد ، یادگیری ، دانش آموزان