علی حسین صمدی - دکتری، دانشکده اقتصاد و مدیریت دانشگاه شیراز
مجتبی پروین - کارشناسی ارشد، بانک تجارت استان فارس

دستیابی به توسعه ی مالی در نظام بانکی از جنبه های مختلف، از جمله به خاطر نقش، اهمیت و تاثیر بر توزیع عادلانه منابع و رفع فقر، در دهه های اخیر مورد توجه اقتصاد دانان بوده است. توسعه مالی فرآیندی است که طی آن افراد جامعه قابلیت دسترسی (به معنی گستردگی خدمات مالی برای عموم) ارزان قیمت به ابزارها، خدمات، باراها و واسطه های مالی را پیدا می کنند. تحقیقات نشان می دهد عوامل متعددی بر توسعه ی مالی در نظام بانکی اثرگذار است که می توان آن ها را به دو دسته کلی عوامل اقتصادی و غیر اقتصادی تقسیم بندی کرد. اندازه دولت، رشد اقتصادی، باز بودن تجاری، تورم و شاخص سرمایه اجتماعی از جمله متغیرهای توضیحی هستند که به نظر می رسد می توانند موجب تاثیر بر شاخص های توسعه ی مالی در نظام بانکی (متغیر وابسته) شوند. با توجه به نقش (اندازه) پررنگ دولت در اقتصاد ایران پاسخ به این سوال که نحوه تاثیر اندازه دولت بر شاخص های توسعه ی مالی در نظام بانکی چگونه بوده است؟ زمینه اجرای پژوهش حاضر را فراهم آورده است. برای رسیدن به این هدف با بکارگیری داده های نظام بانکی و برخی متغیرهای اقتصاد کلان ایران، یک الگوی اقتصاد سنجی تدوین و آثار کوتاه مدت و درازمدت متغیرهای توضیحی با استفاده از الگوی پویای خودرگرسیونی با وقفه های توزیعی (ARDL) و مکانیسم اصلاح خطا (ECM) طی دوره 1390-1345 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان می دهد که شاخص اندازه دولت در کوتاه مدت و درازمدت اثر منفی و معنی داری از لحاظ آماری بر شاخص های توسعه ی مالی در نظام بانکی داشته است.

اندازه دولت، توسعه ی مالی، الگوی پویای خود رگرسیونی با وقفه های توزیعی (ARDL)، مکانیسم اصلاح خطا (ECM)