نقش گفتمان های تاریخی موسیقی به ویژه گفتمان فتوت در روایات منع موسیقی، بررسی موردی روایت « لا تدخل الملائکه بیتا فیه خمر او دف او طنبور او نرد و لایستجاب دعاوهم و یرفع الله عنهم البرکه »

در طول تاریخ، موسیقی یکی از عمده موضوعات قابل توجه بوده است. از دوران پیش از اسلام تا قرن ششم، گفتمان های مختلف دینی و اجتماعی حول موسیقی شکل گرفته اند و هرکدام به نحوی به تعامل یا تقابل با موسیقی برخاسته اند. مقاله حاضر در صدد پاسخگویی به این سوال است که چگونه جریان های تاریخی، باعث غلبه روایات منع موسیقی در احادیث شده است؟ با توجه به نیازهای مختلف بشر در ابعاد اجتماعی و حکومتی به موسیقی سالم، چرا تنظیم کاربری صحیحی از موسیقی توسط ائمه(ع) صورت نگرفته است؟ روایات منع موسیقی و آلات آن نظیر «لا تدخل الملائکه بیتا...» ناظر بر کدام بوم حدیثی و گفتمان تاریخی صادر شده اند؟ نتایج این پژوهش که با روش توصیفی-تحلیلی و تبارشناسی متنی و سندی روایات گردآوری شده است، نشان می دهد که گزارش ورام بن ابی فراس (۶۰۵ ه.ق) از روایت مزبور، به دلیل ارسال در سند فاقد اعتبار است. تقابل گفتمان فقهاء و محدثان با جریان هایی نظیر فتوت نمونه ای از منع کاربری ناسالم موسیقی و عدم تنظیم صحیح کاربری موسیقی در تاریخ اسلام است.

کلیدواژه ها:

Music ، Futuwwa ، ghena ، Ayyaran ، Warram ibn Abi Firas ، Daf ، Tanbur. ، موسیقی ، فتوت ، غناء ، عیاران ، ورام بن ابی فراس ، دف ، طنبور.