بررسی موردی برنامه درسی مبتنی بر بازیهای آموزشی برای تقویت یادگیری مفاهیم ریاضی در دوره ابتدایی

این مقاله به بررسی طراحی و پیاده سازی یک مدل برنامه درسی جامع مبتنی بر بازیهای آموزشی به منظور تقویت یادگیری مفاهیم ریاضی در دوره ابتدایی می پردازد. این رویکرد با هدف عبور از محدودیت های آموزش سنتی و انتزاعی از بازی ها به عنوان ابزارهایی تعاملی، جذاب و متناسب با رشد شناختی کودکان، به ویژه مرحله عملیات عینی (پیاژه) بهره می برد. مقاله با مرور مبانی نظری استوار همچون ساخت گرایی یادگیری تجربی و رویکرد عینی تصویری انتزاعی (CPA)، مولفه های کلیدی یک مدل موفق را شناسایی می کند؛ از جمله این مولفه ها می توان به نگاشت هدفمند محتوای ریاضی به مکانیک، بازی همسویی با برنامه درسی، پیچیدگی تطبیقی و ابعاد یادگیری اجتماعی اشاره کرد. یافته ها که با مطالعات موردی متعدد پشتیبانی می شوند، نشان می دهد که یک برنامه درسی بازی محور که به خوبی طراحی شده باشد، نتایج شناختی مانند مهارت حل مسئله و استدلال ریاضی را به طور قابل توجهی بهبود می بخشد و همزمان مشارکت، انگیزه، خودکارآمدی و نگرش مثبت دانش آموزان به ریاضیات را تقویت می کند. در نهایت، مقاله نتیجه گیری می کند که اثربخشی این مدل نه صرفا در استفاده از بازی بلکه در یک طراحی سیستماتیک و هدفمند نهفته است که اصول آموزشی را با مکانیک های جذاب بازی ادغام کرده و به درکی عمیق تر و پایدارتر از ریاضیات منجر می شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر بازی آموزش ، ریاضی دوره ابتدایی ، مدل برنامه درسی ، بازیهای آموزشی ، مشارکت دانش آموزان ، رشد شناختی ، گیمیفیکیشن (بازی وارسازی)