سواد دیجیتال در آموزش ابتدایی و متوسطه

در دنیای امروز سواد دیجیتال به عنوان یکی از مهمترین ابعاد سواد نوین شناخته می شود که نقش کلیدی در تربیت دانش آموزان برای زندگی در عصر اطلاعات دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت، ضرورت و راهکارهای توسعه سواد دیجیتال در آموزش ابتدایی و متوسطه انجام گرفته است. برای پیشبرد این پژوهش، از روش کیفی با رویکرد تحلیلی-توصیفی بهره گرفته شده و داده ها از طریق تحلیل منابع معتبر، علمی، پژوهش های میدانی و بررسی سیاست های آموزشی در کشورهای مختلف گردآوری شده اند. همچنین برای تحلیل یافته ها از مدل مفهومی تطبیقی استفاده شده که شامل مقایسه ابعاد مهارتی، شناختی و اخلاقی سواد دیجیتال در سطوح مختلف آموزشی می باشد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که اگرچه سواد دیجیتال به صورت محدود در برنامه های درسی مدارس ابتدایی و متوسطه وارد شده، اما همچنان با چالش هایی همچون ضعف زیرساخت، فناوری ناآمادگی معلمان، نبود سیاست گذاری منسجم و فقدان محتواهای استاندارد مواجه است. یافته ها همچنین نشان می دهد که در صورت آموزش هدفمند مهارت های دیجیتال از سنین پایین، می توان پایه ای قوی برای تربیت شهروندانی، آگاه، نقاد و مسئول در فضای مجازی ایجاد کرد. این پژوهش تلاش دارد با تبیین اهمیت سواد دیجیتال، لزوم بازنگری در نظام آموزشی را گوشزد کند و پیشنهادهایی برای ادغام موثرتر آن در سطوح پایه ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

سواد دیجیتال ، آموزش ابتدایی ، آموزش متوسطه ، مهارت های فناوری ، یادگیری الکترونیکی ، شهروندی دیجیتال ، تحول آموزشی