منیژه السادات آسایش - دانشجوی کارشناسی ارشدطراحی محیط زیست
محمدرضا مثنوی - عضوهیئت علمی دانشگاه تهران
فریبا وحیدزادگان - فارغ التحصیل طراحی محیط زیست

گسترش شهرنشینی وکاربریهای انسان ساخت درطبیعت موجب تغییرات زیربنایی درساختاروکارکرداکولوژیکی سیمای سرزمین و تغییرتدریجی ساختارمکانی و الگوی سیمای سرزمین شدها ست این تغییرات ساختاری و کارکردی شامل تکه تکه شدن لکه ها کاهش تنوع زیستی و تخریب اکوسیستم بومی هستند انسان که امروزه به عنوان بخشی ازاکولوژی سیمای سرزمین محسوب میشود تغییرات زیادی را درآن ایجادکرده که برکیفیت های محیطی اثرات نامطلوبی را ازقبیل ازبین رفتن پیوستگی اکولوژیک کاهش عملکردچرخه های اکوسیستمی برجای گذارده است بخشی ازاین تغییرات ناشی ازنوع تفکرات زیبایی شناسانه انسان است بطوریکه مناظری که ازسوی انسان زیبا دل انگیز و قابل درک تشخیص داده میشوند نسبت به مناظری که مردم آنها را زشت و غیرقابل درک می یابند توفیق بیشتری برای حفاظت شدن دارند درواقع یکی ازعلت های تغییر سیمای سرزمین درجهت ناپایداری عدم تطابق سلایق زیبایی شناسانه مردم بامعیارهای اکولوژی سیمای سرزمین است ازاین رو این مقاله سعی درارایه راهکارهایی برای هرچه هماهنگ کردن این معیارها دارد

اکولوژی سیمای سرزمین، ادراک، زیبایی شناسی، حفاظت، باغ گیاه شناسی