نقش آموزش مبتنی بر تجربه در یادگیری عمیق

یادگیری عمیق به عنوان یکی از اهداف کلیدی نظام های آموزشی نوین، مستلزم فرایندهایی فراتر از انتقال اطلاعات است. آموزش مبتنی بر تجربه، رویکردی است که با تمرکز بر تعامل فعال یادگیرنده با محیط، موقعیت های واقعی و حل مسئله، به ارتقاء سطح درک، تحلیل و کاربرد دانش منجر می شود. در این نوع آموزش، یادگیرنده نه تنها مفاهیم را دریافت می کند، بلکه آن ها را در بسترهای واقعی تجربه کرده و از طریق بازتاب و ارزیابی، به فهمی عمیق تر دست می یابد. این مقاله با هدف بررسی نقش آموزش مبتنی بر تجربه در تقویت یادگیری عمیق، به تحلیل نظریه های مرتبط، شواهد تجربی، و کاربردهای عملی این رویکرد در محیط های آموزشی می پردازد. آموزش مبتنی بر تجربه، با بهره گیری از روش هایی چون یادگیری مبتنی بر پروژه، شبیه سازی، کارورزی، و یادگیری مشارکتی، زمینه ساز توسعه مهارت های تفکر انتقادی، حل مسئله، و خودتنظیمی در یادگیرندگان می شود. همچنین، این رویکرد با ایجاد پیوند میان دانش نظری و تجربه عملی، موجب افزایش انگیزه، مشارکت فعال و پایداری یادگیری می گردد. در عصر فناوری های نوین، آموزش مبتنی بر تجربه با تلفیق ابزارهای دیجیتال، واقعیت مجازی و هوش مصنوعی، افق های جدیدی را برای یادگیری عمیق گشوده است. این مقاله با تکیه بر منابع علمی جدید و معتبر، به بررسی ابعاد نظری و عملی آموزش مبتنی بر تجربه پرداخته و پیشنهادهایی برای به کارگیری موثر آن در نظام های آموزشی ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر تجربه ، یادگیری عمیق ، یادگیری فعال ، تفکر انتقادی ، یادگیری مشارکتی