بررسی رابطه بین سبک های فرزندپروری و سطح عملکرد تحصیلی دانش آموزان با نیازهای ویژه

رابطه میان سبک های فرزندپروری و سطح عملکرد تحصیلی دانش آموزان با نیازهای ویژه از جمله موضوعات مهم و تاثیرگذار در حوزه آموزش و پرورش استثنایی است که توجه به آن می تواند زمینه ساز بهبود کیفیت یادگیری و ارتقاء توانمندی های این گروه از دانش آموزان شود. سبک های فرزندپروری به عنوان الگوهای رفتاری و نگرشی والدین در تعامل با فرزندان، نقش اساسی در شکل گیری ویژگی های روانی، اجتماعی و تحصیلی کودکان ایفا می کنند. دانش آموزان با نیازهای ویژه به دلیل شرایط خاص جسمی، ذهنی یا عاطفی، نیازمند حمایت ها و رویکردهای تربیتی متناسب تری هستند تا بتوانند از ظرفیت های بالقوه خود بهره مند شوند و در محیط آموزشی پیشرفت کنند. سبک های فرزندپروری شامل سبک مقتدرانه، مستبدانه و سهل گیرانه است که هر یک ویژگی ها و پیامدهای متفاوتی بر رشد و پیشرفت تحصیلی کودکان دارند. سبک مقتدرانه که ترکیبی از حمایت عاطفی و کنترل منطقی است، بیشترین تاثیر مثبت را در بهبود انگیزه، خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان با نیازهای ویژه دارد. در مقابل، سبک های مستبدانه و سهل گیرانه اغلب با پیامدهای منفی از جمله کاهش انگیزه و افت تحصیلی همراه هستند. شناخت و ترویج سبک های فرزندپروری مقتدرانه و حمایتگرانه، می تواند گامی موثر در بهبود عملکرد تحصیلی و سلامت روانی دانش آموزان با نیازهای ویژه باشد. آموزش و حمایت والدین در اتخاذ شیوه های تربیتی مناسب، از طریق برنامه های مداخله ای و مشاوره ای، می تواند به توسعه عدالت آموزشی و فراهم آوردن فرصت های برابر برای این گروه کمک کند و زمینه ساز رشد همه جانبه و موفقیت تحصیلی آنان شود.

کلیدواژه ها:

سبک فرزندپروری ، عملکرد تحصیلی ، دانش آموزان با نیازهای ویژه ، الگوهای رفتاری