ضرورت به کارگیری ادبیات داستانی در برنامه آموزش فلسفه به کودکان با توجه به الگوی متیو لیپمن

فلسفه به عنوان دانشی پیچیده و انتزاعی با مفاهیمی همراه است که درک و تفهیم آن برای کودکان دشوار می باشد. با این حال، قصه ها و داستان ها به دلیل ماهیت تعاملی و سرگرم کننده خود ابزاری مناسب برای جذب توجه کودکان و هدایت آنها به سمت تفکر فلسفی هستند و همان گونه که متیو لیپمن معتقد است داستان ها با ارائه موقعیت های مختلف کودکان را به چالش می کشند تا درباره رفتار کاراکترها فکر کرده و تحلیل کنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی ضرورت استفاده از ادبیات داستانی در برنامه آموزش فلسفه به کودکان است که به روش مروری کتابخانه ای و مطالعه پژوهش های موجود در این زمینه انجام شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که داستان ها با ارائه یک چارچوب روایی به کودکان کمک می کنند تا مهارت های ارتباطی خود را بهبود بخشند. در واقع ادبیات داستانی با تقویت قوه تخیل و خلاقیت و زمینه سازی در جهت تفکر عمیق تر و تحلیل گرانه تر به عنوان یک ابزار مهم و کارآمد در برنامه فبک شناخته شده و توانایی انتقال مفاهیم انتزاعی فلسفه به زبان ساده تر و قابل درک را دارا می باشد.

کلیدواژه ها:

ادبیات داستانی ، برنامه آموزش فلسفه به کودکان ، متیو لیپمن