داستان سرایی به عنوان روشی موثر در آموزش فلسفه به کودکان

آموزش فلسفه در کودکان به طور قابل توجهی بر مهارتهای شناختی و اجتماعی کودکان تاثیر می گذارد. هدف پژوهش حاضر، تبیین تاثیر داستان سرایی به عنوان یکی از روشهای آموزش فلسفی است. رویکرد پژوهش حاضر کیفی و روش آن سنتز پژوهی است. جامعه پژوهش کلیه مقالاتی هستند که درباره اثر گذاری داستان سرایی بر مهارت های فلسفی در کودکان ارائه شده اند. نمونه پژوهش ۳۸ مقاله است که این تعداد بر اساس پایش موضوعی اشباع نظری داده ها و به صورت هدفمند انتخاب شده اند. داده های پژوهش از تحلیل کیفی اسناد مورد مطالعه گردآوری شده اند. با تجزیه و تحلیل داده ها، اثر گذاری روش داستان سرایی را می توان در ۶ بعد، سازماندهی کرد. بر اساس یافته ها داستان سرایی می تواند منجر به بهبود ارتقای هوش اخلاقی، خودآگاهی عاطفی (گذشت و مسئولیت پذیری، همدلی و شفقت تاب آوری، توانایی های زبانی، خلاقیت، شایستگی های اجتماعی) فکری تقویت مهارت های تفکر انتقادی و استدلال گردد؛ لذا داستان سرایی به عنوان یکی از روشهای آموزش فلسفه به کودکان به علت جذابیت، کارایی و تناسب با ویژگی های کودکان، توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

داستان سرایی ، آموزش فلسفه کودکان ، دانش پداگوژیک