سمیرا دهقانی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
سیدهادی پیغمبردوست - دانشیار گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
سیدجمال الدین پیغمبر دوست - استادیار گروه مهندسی شیمی، دانشکده شیمی، دانشگاه تبریز

استفاده از بسته بندی موجب افزایش ایمنی و کیفیت است اما زمانی که بسته بندی وظایفی به غیر از ارائه یک مانع بی اثر بین محیط داخل و خارجداشته باشد، فعال نامیده می شود. بسته بندی های ضدمیکروبی فرمی از بسته بندی فعال بوده و در جهت مهار و یا تألیر رشد میکروارگانیسم ها عمل می کند، لذا این نوع بسته بندی در حیطه غذاهای تازه با ماندگاری طولانی بسیار مهم می باشد. این مقاله به بررسی انواع مختلف مواد ضدمیکروبی برای تماس با مواد غذایی خواهد پرداخت. ترکیبات پیشنهاد شده برای فعالیت ضدمیکروبی در بسته بندی مواد غذایی اسیدهای آلی با انیدریدهای اسید مربوطه، باکتریوسین ها، آنزیم هایی مانند لیزوزیم، فلزات، قارچ کش هایی مانند بنومیل و ایمیدازول و پلیمرهای طبیعی همچون کیتین و کیتوزان است. انتظار می رود تحقیق و توسعه در مورد مواد ضدمیکروبی جهت کاربرد در مواد غذایی مانند بسته بندی و استفاده در سطوح تماسی با مواد غذایی در آینده با ظهور مواد جدید پلیمری و ضدمیکروبی افزایش یابد.

بسته بندی فعال، مواد ضدمیکروبی، مواد غذایی