مهدی حسن پور - کارشناس ارشد آلودگی محیطزیست، سازمان حفاظت محیطزیست ایران
حسین علی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد آلودگیهای محیطزیست، دانشکده منابع طبیعی و محیطزیست، دانشگاه بیرجند
علیرضا پورخباز - استادیار گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه بیرجند

هدف: مطالعه حاضر به منظور برآورد ارزیابی خطر غذایی فلزات نیکل و کادمیوم ناشی از مصرف ماهی کلمه (Rutilus rutilus caspius) تالاب بین المللی میانکاله در سال 1391 انجام پذیرفت. مواد و روشها: 15 قطعه ماهی کلمه توسط تور پره به طریق تصادفی صید شد. هضم شیمیایی بافت عضله به روش هضم تَر صورت گرفت. آنالیز میزان فلزات به روش جذب اتمی و با استفاده از دستگاه Thermo مدل GFS97 انجام شد. نتایج و بحث: میانگین غلظت نیکل و کادمیوم در بافت عضله ماهی کلمه به ترتیب 0/21 و 0/26 میلیگرم بر کیلوگرم به دست آمد. این مقدار ازمیزان مجاز تعیین شده بوسیله سازمان های FAO و WHO کمتر بود. شاخص ارزیابی خطر هدف (THQ) برای فلزات نیکل و کادمیوم در بافت عضله کمتراز 1 محاسبه شد که نشان از عدم وجود ریسک غذایی برای این فلزات میباشد. همچنین آنالیز آماری داده ها نشان داد که جذب روزانه (4/2) و هفتگی (29/4) نیکل و جذب روزانه (5/2) و هفتگی (36/4) کادمیوم با توجه به میزان سرانهی مصرف هر ایرانی (20 گرم در روز) که توسط FAO اعلام شده است،پایینتر از مقادیر مجاز قابل تحمل روزانه و هفتگی توصیه شده (PTDI و PTWI) توسط JECFA و USEPA می باشد. نتیجهگیری کلی: نتایج این مطالعه نشان داد که در حال حاضر مصرف ماهی کلمه با نرخ کنونی از نظر فلزات مورد مطالعه برای مصرف کنندگان آن از نظر بهداشت و سلامتی خطری ندارد.

نیکل، کادمیوم، جذب روزانه، THQ, EWI