محمدعلی بقاء پور - دانشجوی دکترای عمران آب و محیط زیست، دانشگاه علم و صنعت ایران

جهت بررسی میزان تصفیه‌پذیری فاضلاب شهری با استفاده از فیلترهای بیولوژیک مستغرق اقدام به ساخت یک مدل آزمایشگاهی شد که شامل دو فیلتر مستغرق هوازی و بیهوازی است که بصورت سری بدنبال هم قرار گرفته‌اند و از نظر مشخصات فیزیکی کاملاً شبیه یکدیگرند. جهت تغذیه فیلترها از جریان پیوسته فاضلاب مصنوعی با COD (اکسیژن مورد نیاز شیمیایی) 400 میلی‌گرم در لیتر با ماده غذایی (substrate) ساکاروز (sucrose) استفاده شد. زمان ماند هیدرولیکی برای هر فیلتر بتدریج از 360 ساعت به 1 ساعت کاهش پیدا کرد و طی این مدت راندمان حذف COD محلول در واحد سطح و حجم هر دو فیلتر با انجام آزمایش بطور مرتب تعیین گردید. با کاهش زمان ماند هیدرولیکی ، راندمان فیلتر بیهوازی از 3/59 به 36 درصد و راندمان فیلتر هوازی از 3/93 به 9/60 درصد کاهش یافت. برگشت جریان از فیلتر هوازی به فیلتر بیهوازی به میزان 3983 لیتر در روز در زمان ماند هیدرولیکی 2 ساعت برای مجموع دو فیلتر، کارآیی سیستم را به میزان 7/3 درصد افزایش داد. هر دو فیلتر تا زمان ماند هیدرولیکی 1 ساعت در برابر تغییرات pH پایداری خوبی از خود نشان دادند و در هیچ حالتی pH از 7/6 پایین‌ تر نیامد. دو معادله
و
به‌ ترتیب برای پیش‌بینی رفتار فیلتر بیهوازی و فیلتر هوازی بدست آمد. نهایتاً به علت حذف حجمی COD به میزان 2200 و 3665 گرم بازاء هر مترمکعب فیلتر بیهوازی و فیلتر هوازی ، این سیستم به عنوان یک روش تصفیه فشرده (Compact) برای تصفیه فاضلاب اجتماعات کوچک پیشنهاد می‌شود

فیلترهای بیولوژیک، فیلترهای هوازی مستغرق ، فیلترهای بیهوازی مستغرق