کلاس های موازی؛ آموزش در فضای فیزیکی و مجازی به طور هم زمان

پژوهش حاضر با هدف بررسی چگونگی اجرای کلاس های موازی، یعنی آموزش هم زمان در فضای فیزیکی و مجازی، انجام شده است. این شیوه آموزشی که در سال های اخیر به ویژه پس از همه گیری کرونا مورد توجه قرار گرفته، تلاش دارد تا با تلفیق دو محیط یادگیری، به ارتقای کیفیت آموزش و افزایش دسترسی دانش آموزان و دانشجویان کمک کند. مسئله اصلی پژوهش، تحلیل فرصت ها و چالش های این مدل آموزشی در نظام آموزشی ایران است. روش تحقیق به صورت کتابخانه ای و با تحلیل منابع علمی فارسی انجام شده است. یافته ها نشان می دهد که کلاس های موازی موجب افزایش انعطاف پذیری در یادگیری، امکان حضور هم زمان یا غیرهم زمان دانش آموزان، و تنوع در روش های تدریس شده اند. با این حال، چالش هایی نظیر ضعف زیرساخت های ارتباطی، خستگی معلمان در مدیریت دو فضا، و تفاوت در تجربه یادگیری میان دانش آموزان حضوری و مجازی نیز گزارش شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که موفقیت کلاس های موازی نیازمند طراحی آموزشی دقیق، تربیت معلم فناور، و توسعه زیرساخت های فنی و فرهنگی است. این مدل آموزشی، در صورت اجرا با کیفیت، می تواند به عنوان راهکاری پایدار برای آموزش در شرایط بحرانی، مناطق محروم، و آموزش های ترکیبی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

کلاس های موازی ، آموزش ترکیبی ، یادگیری مجازی ، تعامل هم زمان ، فناوری آموزشی