نقش یادگیری مشارکتی و استقرایی در افزایش تعامل دانش آموزان و مدیریت بهینه زمان کلاس

این مقاله به بررسی نقش حیاتی و چندوجهی یادگیری مشارکتی و استقرایی در بهبود تعامل دانش آموزان و مدیریت موثر زمان کلاس می پردازد. با توجه به چالش های روزافزون در محیط های آموزشی سنتی، رویکردهای نوین تدریس که دانش آموزان را به جایگاه فعال سوق می دهند، اهمیتی دوچندان یافته اند. این مقاله مروری، با استناد به یافته های پژوهشی داخلی و خارجی، نشان می دهد که چگونه یادگیری مشارکتی با تشویق به کار گروهی، تبادل نظر، و مسئولیت پذیری مشترک، فضای کلاس را به محیطی پویا و پر از گفتگو تبدیل می کند. همچنین، یادگیری استقرایی با سوق دادن دانش آموزان به کشف و استنتاج قوانین و اصول از طریق مشاهده و تجربه، فرآیند یادگیری را عمیق تر و پایدارتر می سازد. ترکیب این دو رویکرد، علاوه بر افزایش مشارکت و انگیزه، به مدیریت بهینه زمان کلاس نیز کمک می کند. این روش ها با کاهش زمان سخنرانی معلم و افزایش زمان فعالیت های دانش آموزمحور، بهره وری آموزشی را ارتقا می بخشند. در نهایت، این مقاله به تبیین ضرورت به کارگیری این روش ها برای ارتقای کیفیت آموزش در مدارس می پردازد.

کلیدواژه ها:

یادگیری مشارکتی ، یادگیری استقرایی ، تعامل دانش آموز ، مدیریت زمان ، رویکردهای نوین تدریس