مقایسه میزان حذف آرسنیک از محیط آبی به دو روش اسمز معکوس و گیاه پالایی

آرسنیک سومین عنصر گروه پنجم جدول تناوبی است که از راه های طبیعی و فعالیت های انسان وارد محیط زیست شده و سبب آلودگی آن می گردد. سازمان بهداشت جهانی مقدارmg/L0/01را برای آرسنیک وضع کرده و حداکثر مجاز تعیین شده دراستاندارد ایرانmg/L0/05می باشد. روش های متداولی که برای حذف آرسنیک از آب به کار می رود عبارتند از: تعویض یونی، اسمز معکوس، روش های استفاده از غشا ها، ترسیب شیمیایی وگیاه پالایی می باشد. مطالعه حاضر مقایسه بین میزان حذف آرسنیک از محیط آبی به دو روش اسمز معکوس و گیاه پالایی می باشد. با توجه به نتایج بدست آمده، جلبک کارا در فرآیندگیاه پالایی توانایی جذب آرسنیک را به میزان 75 %، دارا می باشد. نتایج نشان می دهد که راندمان حذف آرسنیک در شرایط بهینه عملکرد سیستم اسمز معکوس تا بیش از 99 درصد می باشد

کلیدواژه ها:

آرسنیک ، اسمز معکوس ، گیاه پالایی ، محیط آبی ، جلبک کارا