سبک های یادگیری و چیدمان فیزیکی کلاس از منظر روان شناسی تربیتی

هدف این پژوهش بررسی رابطه میان سبک های یادگیری دانش آموزان و چیدمان فیزیکی کلاس از منظر روان شناسی تربیتی است. پژوهش حاضر با تمرکز بر تعامل میان ویژگی های شناختی فراگیران و محیط آموزشی، تلاش دارد الگوهایی برای ارتقای کیفیت یادگیری ارائه دهد. روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی و با بهره گیری از پرسش نامه استاندارد سبک های یادگیری (مانند مدل کلب) و فرم ارزیابی چیدمان فیزیکی کلاس انجام گرفته است. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه متوسطه از چند مدرسه منتخب بوده و نمونه گیری به روش تصادفی طبقه ای صورت گرفته است. مدل تحلیل مطالب بر اساس رویکرد تحلیل محتوا و آزمون های آماری همبستگی و رگرسیون بوده و نتایج نشان می دهد که میان نوع سبک یادگیری غالب دانش آموزان و نحوه چیدمان فیزیکی کلاس (اعم از آرایش نیم دایره، ردیفی، گروهی و. . .) رابطه معناداری وجود دارد. به طور خاص، چیدمان های منعطف و گروه محور موجب افزایش مشارکت و درک مفهومی در دانش آموزانی با سبک های همگرا و واگرا شده اند. یافته ها حاکی از آن است که توجه به تنوع سبک های یادگیری در طراحی محیط آموزشی می تواند نقش مهمی در بهبود فرایند آموزش و ارتقاء تعاملات یادگیرنده ها ایفا کند.

کلیدواژه ها:

سبک های یادگیری ، چیدمان فیزیکی ، کلاس ، روان شناسی تربیتی.