حسن رحمان پور - کارشناس ارشدجغرافیا-اقلیم دربرنامه ریزی محیطی-دانشگاه آزاد اسلامی تربت حیدریه
صدیقه حاجبی - کارشناس مشاوره دانشگاه پیام نوررشتخوار

صنعت گردشگری امروزه به عنوان دومین منبع درآمد بیش از 49 کشور درحال توسعه به حساب می آید وراهبردی است برای افزایش درآمد و فقرزدایی این کشورها و مناظر زیبای طبیعت از کانون های جذب توریستدر جهانگردی می باشند. لذا اهمیت دادن به نقش آن در حفاظت از محیط زیست به منظور توسعه پایدار امری ضروری است. توریست ها که با انگیزه های خاص خود به نواحی طبیعی و بکر کره زمین مسافرت می کنند،تجارب سودمندی به دست می آورند. آنان با کسب معرفت درباره ابعاد فرهنگی –زیست محیطی طبیعت هر منطقه و کشوری به حافظان و دوستداران طبیعت می پیوندند. برای جلوگیری از اثرات مضر گردشگری وتوریسمبر محیط زیست لازم است دست اندرکاران، از یک طرف به نیازهای اساسی توریست ها و از طرف دیگر به اثرات مثبت و منفی آن بیندیشند.امروزه پس از گذشت سالیان دراز حیات انسان و کره زمین، مناظر و چشم اندازهای طبیعی همچنان در معرض خطرات ناشی از فعالیت های انسان است. در برابر چنین خطرات موجود، آگاه سازی و شرکت دادن فعالانه مردم به ویژه مردم بومی، در نگهداری طبیعت و گسترش توریسم، در مقیاس جهانی کاملا احساس می شود

گردشگری(توریسم)، محیط زیست، حفاظت، توسعه پایدار