بررسی راهکارهای ایمن سازی زیرساخت های آبرسانی شهری در برابر تهدیدات غیرمستقیم و بحران های انسانی

زیرساخت های آبرسانی شهری به عنوان یکی از عناصر حیاتی مدیریت شهری، نقش بسزایی در حفظ سلامت عمومی و پایداری اجتماعی ایفا می کنند. با گسترش شهرنشینی و افزایش تهدیدات ناشی از عوامل غیرمستقیم مانند حملات سایبری، اختلالات انسانی، حوادث طبیعی و ناآرامی های اجتماعی، ضرورت ایمن سازی و تاب آورسازی این تاسیسات بیش از پیش احساس می شود. در این پژوهش، با هدف شناسایی و ارزیابی راهکارهای موثر برای افزایش مقاومت سامانه های آبرسانی در برابر تهدیدات نوظهور، از رویکرد تحلیلی–توصیفی بهره گرفته شده و ضمن بررسی مطالعات پیشین، نظرات کارشناسان حوزه مدیریت بحران، مهندسی آب و شهرسازی گردآوری گردیده است. یافته ها نشان می دهد که استفاده از طراحی ماژولار، پشتیبان گیری سیستمی، آموزش نیروی انسانی، و به کارگیری فناوری های نوین مانند حسگرهای هوشمند و سامانه های پایش لحظه ای، می تواند به طور چشمگیری سطح ایمنی زیرساخت ها را ارتقا دهد. همچنین، ایجاد هماهنگی میان نهادهای مدیریت شهری و نهادهای پدافند غیرعامل در جهت تدوین دستورالعمل های یکپارچه و به روزرسانی مداوم آن ها، از الزامات اساسی برای مقابله با تهدیدات پیچیده آینده محسوب می شود. در پایان، چارچوبی راهبردی برای ایمن سازی تاسیسات آبرسانی شهری پیشنهاد شده که قابلیت انطباق با شرایط اقلیمی و اجتماعی متنوع کشور را دارد.

کلیدواژه ها:

زیرساخت آبرسانی ، ایمن سازی شهری ، تهدیدات غیرمستقیم ، مدیریت بحران ، تاب آوری زیرساختی.