مدیریت یکپارچه احیای بافت‌های شهری تاریخی

امروزه یکی از مشکلات موجود در مسیر احیای بافت‌های شهری تاریخی ایران، ناهماهنگی فعالیت‌های طرفین درگیر در امر احیای چنین بافت‌هایی می‌باشد. برای کاهش خسارات مالی، زمانی و نیروی انسانی، می‌توان به مدیریت یکپارچه که در آن سیاستی واحد نقش هماهنگ‌کننده عملکرد طرفین درگیر را دارد، به عنوان یک راه‌حل اندیشید. بنابراین مقاله پیش‌رو، در حیطه مقالات کاربردی و با استراتژی تفسیری- کیفی به آسیب‌شناسی مدیریت موجود بافت‌های شهری تاریخی بر مبنای مهم‌ترین مسائل حاکم بر فرایند احیا، چگونگی نقش‌آفرینی گروه‏های درگیر در آن و نوع تعریف زمان در مراحل آن فرایند و همچنین نهاد سیاست‌گزار برای مدیریت این فرایند در ایران پرداخته است و در نهایت با تعریف مجدد سلسله‌مراتب مدیریت بافت‌های شهری تاریخی و ارائه راهکارهایی برای رفع نواقص موجود در فرایند احیا برای ایجاد هماهنگی می پردازد. به‌عنوان نتیجه نیز مراحل لازم برای پیاده‌سازی مدیریت یکپارچه در بافت‌های شهری تاریخی به‌صورت تعریف صحیح نهاد مدریتی تحت مفهوم مدیریت واحد برای مدیریت بافت‌های تاریخی؛ ایجاد مفهوم مشارکت حداکثری ذی‌نفوذان و ذی‌نفعان احیا در اداره فرایند احیا؛ شرکت دادن تمام طرفین در ایجاد سیاست و برنامه احیا؛ و در نتیجه پیاده‌سازی مدیریت یکپارچه برای احیای بافت‌های شهری تاریخی با به‌کارگیری سیاست گذاشته‌شده به‌عنوان عنصر هماهنگ‌کننده، تعریف می‌گردد.

کلیدواژه ها:

احیای بافت شهری تاریخی ، مدیریت یکپارچه ، نهادهای مدیریتی